TANIMAK MI? TANIDIĞINI SANMAK MI?

Dünya üzerindeki ilk soru… 

Hz. Havva’nın, Hz. Adem’e,

Dünyaya gönderildikten sonra, hataları için 40 yıl tevbe ettikten, kavuşmak için 40 yıl dua ettikten sonra,

Arafat dağında karşılaştıklarında sorduğu o soru…

“Beni tanıdın mı?”

Tanımak, tanışmak, tanıştırmak. Ne demek ?

İnsan insanı nasıl tanır? Aile ilişkilerini, okuduğu okulları, yaptığı işleri bilmek… Yeterli olur mu? 

Ya da bir neslin tanışırken sorduğu soruları düşünelim: Hangi müzik türünü seversin, hangi kitapları okursun, burcun ne, vs.. 

Ondan önceki nesil daha utangaç sorular sorarken, daha kaçamak buluşmalar yaparken… Bugün, tanışmadan ilişkiye girdiğimiz dönemdeyiz. 

Zaman o kadar hızlı ki hiçbir şeye hak ettiği değeri veremez olduk. Ne eşyanın, ne paranın kıymeti kaldı, ne aşkın ne ilişkilerin ne de tanışmaların… 

Hani eski Türk Filmlerinde İstanbul’a gelir ve emmilerini bulurlardı ya, yeni hayatlarına başlarken yol göstersin destek olsun diye… Tanış olmak çok kıymetli çünkü insan tanıdığı insanların yanında kendini daha iyi ve rahat hisseder. 

Peki ben nasıl tanırım çevremdekileri? 

Tüm ihtiyaçlarını bilecek kadar? 

Onlardan istediklerimi alacak kadar? 

Güzel vakit geçirecek kadar? 

Ya da kendimi ne kadar tanıyorum? 

Nasıl daha iyi tanırım?

Bir insanı tanıyabilmem için ona yaklaşmaya değil, ondan biraz uzak kalmaya ihtiyacım olur bazen… Uzaktayken bana nasıl davranıyor, beni ne kadar düşünüyor, döndüğümde nasıl kavuşuyoruz?

Bu süreçte şunu fark ederiz: “Onu çok yanlış tanımışım!”

Belki de çevremizdekiler yalnızca tanıdığımızı zannediyoruzdur?

Belki de, hakkındaki önceki zanlarımız yanlıştır?

Tıpkı, Dünyanın Müslümanları yeni tanıdığı gibi…

Eskiden terörist derlerdi, pis görürlerdi. İslamiyeti yanlış yaşayan, sorgulamayan, sapmış insanlara bakıp Müslümanlığı da yanlış anlarlardı.

Ama Müslümanlığın kıymeti, bütün dünya onları uzaktan izlemek zorunda kalınca ortaya çıktı.

İman ne demek,

Temizlik ne demek,

Dik duruş ne demek, 

Nezaket ne demek, 

Teslimiyet ne demek,

Samimiyet ne demek,

Bir davaya inanmak ne demek…

Hepsini bizlere yeniden gösterdiler.

Esirlerini bırakırken onlarla vedalaşan o Müslümanı gördüm. Ve bıraktığı esirlerin yüzleri gülümsüyordu…

İşte nazik adamı tanıdım. 

Karnı açken ağlamıyor, elinde ne var ne yok ortaya koymuş, ateşin başında pişirdiği yemeğe şükrediyor, paylaşıyor. Paylaşırken de tebessüm ediyor.

İşte cömerti tanıdım. 

Şikayet etme hakkı var ama ALLAH büyük, o bize yeter, o ne güzel vekildir, diyor. 

İşte güzel imanı, kanaatkar insanı tanıdım. 

O zor şartlara rağmen hala başının örtüsünü severek örtüyor. 

İşte temiz insanı tanıdım…

Bacaklarını kaybetmesine rağmen, “ALLAH’a bize ihsan ettiği için çok mutluyum. Onlar benden önce cennete gitti.” diyen adamı gördüm.

İşte o teslim insanı tanıdım…

Belki de, biz de hayatımızdakileri yalnızca tanıdığımızı “zan”nediyoruzdur?

Belki de hakikat farklıdır?

Belki de insanların bunca farklılığının içinde bazı ortak özellikleri vardır?

Aslında gerçek çok basittir..?

O zaman, 

Kim Kimdir?