NİYET

 

“Niyet ettim ALLAH rızası için niyet etmeye…” 

On yıllık can dostumun odasında asılı görmüştüm bu cümleyi. Başta güldüm, komik gelmişti ama sonra merak etmiştim neden böyle bir şey yazdığını.

İnsan, kaç yıl geçerse geçsin, karşısındakinin her şeyini bilemezmiş hakikaten… 

Biri bana, dün akşam ne yediğini, geçen yaz neredeydi? diye sorsa; “her şeyini bilirim. Dostluğumuz on numaradır.” derdim. Ama bu sorumun cevabını veren Nilay’ın o yönünü tanımadığımı fark etmiştim o gün… 

Hayatının hiç bilmediğim bir kısmından bahsetti. “Aslı, bunu bu zamana kadar hiç kimseye anlatmadım. Ama heralde artık bunu duyacağın kadar bir bağımız var…

Ben doğduğumda, babamların bana bakacak maddi durumu olmamış. Beni dedemlerin yanına vermişler. İkinci sınıfa kadar onlarla kaldım. Sonra babamlar durumları düzeltip yine beni yanlarına almış. Bunu anlatsam insanların bana vah yazık! gözüyle bakacağından korktum hep. Halbuki hiç öyle değil, benim en büyük şansım dedemin yanında büyümekti. 

Şehrin ileri gelenlerinden, insanların gelip akıl danıştığı, köye meyve sebze gelemezken bir şekilde şehirden kitap getirten, çok düşünen bir adamdı dedem. 

Ve bir gün beni yanına çağırdı;

-Kızım, belki ileride yanında olamam. Sen bir şeyler başarmaya çalışırken, aile kurarken, ayakların üzerinde durmaya çalışırken... Bu hayatın bana öğrettiği bir şey var; zor zamanlarımızda gerçekten yanımızda olan tek şey, bize kurtuluş yolu gösteren bilgilerdir. Yeri geldi babaannene bile anlatamadım hayattaki bazı zorlukları, yaşadığım sıkıntıları. Ama zihnimdeki o gerçek bilgiler var ya, hep oraya danıştım. Hep orada buldum çözümü. Bir gün sen de büyüyeceksin, hayatın zorlu dalgalarında boğuşurken, nefes almaya çalışırken; orada kendine şunu söyle “niyet ettim ALLAH rızası için yeniden niyet etmeye”. Çünkü güzel kızım, niyet her şeyin başlangıç noktasıdır. 

Her kapının anahtarıdır. 

Sen gerçek bir aile kurmaya niyet etmezsen, gerçek bir ailen olmaz. 

İnsanlara fayda vererek rızık kazanmaya niyet etmezsen, devamlı ve sürekli bir işin olmaz. 

Hayata hazır çocuk yetiştirme niyetin olmazsa, o çocuk ilk surat astığında tüm yelkenleri suya indirir, ona iyi gelmeyecek şeyleri de taviz verirsin. 

Benim güzel gözlü kuzum, şunu asla unutma!

Kimse tesadüfen iyi olmaz. İyi olmaya niyet etmen lazım. Hayat önüne kötü olma ihtimali çıkarmadı diye iyi olanlar, sadece “şimdilik” iyidirler. Hayat onlara “şu kötülüğü yapacak mısın?” diye sorduğunda, önlerine anlık bir kazanç sunulduğunda, toplamda götürüsü ne olur diye bakmadan atlayacaklar. Çünkü iyi olmaya niyet etmediler. 

Belki şu an anlattıklarımı tamamen kavrayamadı zihnin. Ama ben ölsem de sen bu dediklerimi unutma. Niyet, tuğlaların arasındaki çimento gibidir. Senin doğru şeyleri öylesine bir araya getirmen, iyilik oluşturmaz. Senin onları birleştirme niyetin varsa araya çimento koyarsın, böylece bir duvarın olur. Tamam mı benim güzel yavrum…” 

İşte Aslı’cığım, o gün dedemin ne söylemek istediğini tam olarak anlayamamıştım ama bugün anlıyorum. Niyeti bilmek, bana dayanıklılık kattı. Geçenlerde de aklıma düştü, ya unutursam bu öğüdü dedim. O yüzden bunu duvarıma astım… 

Kafanı şişirdim mi? “Bir daha Nilay'a soru falan sormam!” mi diyorsun yoksa?

“Olur mu öyle şey? Utanmasam oturup ağlayacağım, nasıl bu zaman kadar bunu bana anlatmazsın? Seni affetmemin tek yolu var. Hemen aynısından bana da yazıp veriyorsun, ben de odama asacağım. Ama böyle seninki gibi düz düz olmasın, benimkini fosforlu kalemlerle yaz, anlaştık mı?” 

“Ayy senin şu kokoşluğun! Tamam hadi öyle yazalım madem, gel.”