DOĞRU YERDEN KORKANLARDAN MISIN?

Heyy!

Sen!

Arkadaş ortamlarında “Ay ben duygu pıtırcığıyımdır, reklamlarda bile ağlarım” diyenlerden misin?

Yoksa “Ezikler duygulanır, ben kaya gibi sağlamım evvelALLAH” diyenlerden mi? 

Şaşırtıcı değil mi?

Bazılarımız duygularını dibine kadar yaşar,

Bazılarımız yok sayar ve bastırır…

Nedir bizi farklı farklı hallere iten? 

Neden bilemeyiz?

Sağlıklı mıdır hissetmek?

Yoksa gerekli midir yok saymak?

Çünkü aslını unuttuğumuz birçok şeyden biridir duygular…

O yüzden bilemeyiz, bu duygular neden var… 

Hani kâinatta hiçbir şey boşa değil ya,

Demek ki hisler de boşa değil…

Ama neden,

Neden duyguya ihtiyaç var?

Çünkü bir meseleyi akıl ile çözemediğimizde,

Bize verilmiş yedek takım oyuncularıdır duygular.

Yani çözümsüz kaldığımızda, 

Aklımız çözmeye yetmediğinde,

Hareketten vazgeçmeyelim diye,

Çözmekten yüz çevirmeyeyim diye,

Bu sefer devreye girer duygular…

Tekrar düşündürür “Acaba şimdi ne yapsam?” …

Mesela bir cenazede, 

Daha dün yanınızda nefes alan birinin,

Bugün toprağa girdiğini gördüğünüzde;

Akıl “Bu insanı kaybetmek zararıma” derken,

Zarardan korunmak için de kendini kapatmışken, 

Birçok duygu girer devreye,

Sistem çalışmaya devam etsin diye…

Üzüntü, kaygı, korku, endişe, merak…

Düşünmeye başlarsın,

“Dünya bu kadarcık mıymış?” diye ağlayarak…

Ve bu bir harekete sebep olur içinde,

“Boşa geçirmemeliyim bu ömrü” diye…

“Neden geldiğimi asla unutmamalıyım” dersin…

İşte kurtarır duygular seni böylece…

Ama azizim! 

İnsanız ya,

Her şeyi doğru yapamıyoruz, ne kadar çabalasak da…

Bazen duyguyu da aşırılığa vardırıyoruz.

Bu sefer duygulu değil, tepkisel oluyoruz.

Böylelikle belki hayrımıza olanı da şerre çeviriyoruz…

Hayata şu gözle bak, ey azizim;

Bu duygu beni geriye mi çekiyor?

Yoksa atak yapma isteğimi mi kamçılıyor?

İşte ölçü budur… 

Korkun seni çalışmaya mı itiyor, 

Yoksa yapmak istediklerini yapamaz hale mi getiriyor?

Ah be azizim!

Korku bizi harekete geçirmek için var da…

Biz korkuyu doğru yere koyabildik mi?

Doğru yönde hareketimize vesile edebildik mi?

Öyleleri vardır ki, 

Korkuları ‘ne yaparsa yapsın zaten kaybolacak’ olanı kaybetmemek üzerinedir…

Ne kadar beyhude bir korkudur o…

Öyleleri vardır ki,

Korkuları ‘ne yaparsa yapsın onu zaten beğenmeyecek’ olan kişi onu “Ya beğenmezse?” diyedir…

Ne beyhude çabadır o…

Öyleleri vardır ki,

Korkuları, yok olmanın yok edilemeyeceği bu âlemde,

“Ya yok olursam?” diyedir…

Ne boşa bir korkudur bu…

İnsanı yüceltmez, alçaltır bu korku…

Hatta bunu bilenler, 

Gece gündüz bu korkaklardan olmamak için dua ederler…

Ama öyleleri de vardır ki, 

Korkusu, 

Asla kaybetmemesi gereken o yüce olanın sevgisini, merhametini, 

“Ya kaybedersem?” diyedir, 

Bu yüzden çabalar durur düşmemek için iyilik yokuşundan geri…

İşte gerçekten korkmaya layık bir korkudur bu…

İnsanı dününden iyi olmaya mecbur eden…

Gazabıyla endişelendiren,

Merhametinin uzaklaşması bile tedirgin eden…

İnsan bir âlemdir, 

Keşfedilmeyi bekleyen…

Türlü türlü sistem vardır içinde işleyen…

Âlemi keşfeden, kendini de keşfeder.

Kendini keşfeden, âlemi de keşfeder.

Çünkü hepsi bir tutarlılıkla akıp gider…

Ufuklarda olan ne varsa insanın içinde de var.

İnsanın içinde olan ne varsa, bu âlemde de var…

Öyle bir tasarlamış ki O, ‘korkulmaya gerçekten layık olan’,

Nereye bakarsan bak, gerçeğe ulaşırsın…

Sadece şuna dikkat et,

Doğru yerden korkanlardan mısın?