CÖMERTLİKTE YARIŞANLAR

 Deneyimsel Tasarım Öğretisi

CÖMERTLİKTE YARIŞANLAR

İnsan… Sabahları gözünü açtığı andan itibaren başlar yarışa.

Mesela zamanla yarışır… Okula, işe, toplantıya, ev işlerine yetişmeye çalışır.

Eyvah! Saat kaç oldu, işe geç kalacağım!

Servis kapıda, beni bırakıp gitmese bari!

Toplantıya çok az kaldı. Otobüsü kaçıracağım!

Derse geç kalmamalıyım, hoca geç kalanları yok yazıyor.

Çabuk olmalıyım, eşim, çocuklar gelmeden yemek pişmiş olmalı.

İnsan, başkalarıyla yarışır…

Ahmet tam not aldı, bir de benim notuma bak.

Kızz Şaziye, koltuk takımını daha yeni değiştirmiştin yine mi değiştirdin? Benimkiler müzelik oldu ama benim adam hala oralı değil.

Bizim enişteye bak sen, paraya para demiyor. İşleri tıkırında bir de bize bak, sürün de sürün. Ben de onun gibi çok para kazanacağım.

Öğrenciyse sınavdaki rakipleriyle, bekarsa diğer bekarlarla, evliyse diğer evlilerle, fakirse zenginlerle, zenginse daha zenginlerle… Yarışır da yarışır.

Peki insan hayırda yarışır mı?

Kimlerdir hayırda yarışanlar?

Hani ekmeği olup yarısını olmayana veren, tokken aç komşusuna veren, misafire ikram eden, yolcuya yol gösteren...

Arkadaşına projesinde yardım eden, geri kalmış mesai arkadaşına zamanını veren, yavrusuna sütünü uykusunu emeğini verenler var ya,

Hani kardeşim bekar, bir evi eşi çocuğu yok deyip mahsulünü gizlice veren; abim evli, çocuğu, evi var. Onun daha çok ihtiyacı var deyip mahsulünü gizlice veren Halil ve İbrahim var ya,

Hani göç edip gelene evinin bahçesinin malının yarısını veren Ensar; malının, bahçesinin, evinin tamamını bırakıp göç eden muhacirler var ya,

Hani geleni geri çevirmeyip üstündeki kıyafeti dahi verip eşinin elbisesini giyen, mescide gidemeyen Hz. Ebubekir var ya,

Elindeki maddi varlığını bozdurup koşa koşa vermeye gelen, ama Hz. Ebubekir’in yaptıklarını duyunca: “Yine yarışta geçemedim seni” diyen Hz. Ömer var ya,

Çoğunu paylaşan, azsa azını paylaşanlar var ya, para, mal, uyku, zaman, ilim, emek, tebessüm, sabır, dua elinde hangi imkânı varsa verenler var ya,

İşte onlardır hayırda yarışanlar. Onlardır cömertlik yapanlar. 

Cömert, başkasının ihtiyacını verebilen demektir.

“Al ki almadığını gör, ver ki vermediğini gör.” Der Deneyimsel Tasarım Öğretisi.

İnsan, birilerine verdikçe elindeki daha da artan bir canlı.

Zaten asıl sahibinin başkası olduğu bir hayatta, neden bana zor geliyor cömertçe davranmak? Acaba alırken servet yığdığım için mi? Asıl zenginin kim olduğunu unuttuğum için mi? Tuta tuta aşırıya gidip cimrileştiğim için mi? Yoksa rızkım kesilir diye korktuğum için mi?

İhtiyacı varken ihtiyaç gören kazanır.

Nedir beni hayırda yarıştan alıkoyan?

İnsan nasıl vermeyi öğrenir?

Ya verebilmek, alabilmekten daha kıymetliyse?

Ya verdikçe bereketlenirse?

İnsan "sen", "sen" dedikçe insanlarda ona "sen" der!

Senin ihtiyacın nedir diyebilmek? 

Hayırlı olan da yarışmak, hayrı ve bereketi getirir.

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, insana anda kaybediyor gibi görünürken, toplamda kazancı öğretir.

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, insanın kendisine olumlu davranışlar katarak, mutlu ve başarılı olmayı öğretir.